Trekking, Tuben, en Don det!

Hier weer een update over onze reis!
We waren vorige keer gebleven bij onze 3 daagse trekking in het noorden van Laos. De verwachtingen voor deze trekking waren hoog omdat we er erg goede verhalen over hadden gehoord. Om goed en vol kracht aan deze reis te beginnen besloten we de laatste avond voor het vertrek is goed te gaan eten.De grootste vergissing tot nu toe op onze reis. We kwamen uit bij een goed uitziend restaurant waar nadat we ons eten al hadden besteld, we opeens twee dode ratten op de grond zagen liggen. Voor de bediening blijkbaar de normaalste zaak van de wereld, want ze lieten ze lekker liggen. Opeens werden we toch wel bang welk dier en in onze spaggeti bolognaise saus zou zitten. Diezelfde nacht nog konden we wel raden wat daarin had gezeten. Sjors was vannaf die nacht de spauer-ranger, toch had niet ik, maar onze reiskameraad Ties de meeste last van de gevolgen van ons restaurant bezoek. We zullen jullie de details besparen maar de quote van Mr Pon:'There is no toilet, but there is a toilet everywhere', moet toch wel genoeg duidelijk maken. Ondanks dit moeizame begin was de trekking echt geweldig. We liepen met een leuke groep elke dag ongeveer 6 uur door de bergen, aten bomen, planten, overnachten we in het oerwoud en bij de lokale bergstam. Wat de trekking ook zo goed maakte, was onze gids Mr Pon die ons overdag vertelde over alle eetbare planten en bomen en ons s'avonds wat bijbracht over de lokale whisky LaoLao. Op de terugweg van onze trekking naar het stadje Luang Nhamta, bracht Mr Pon ons ook nog naar een Laosiaanse trouwerij. We werden daar met open armen ontvangen en er werd ons meteen drinken en eten aangeboden. Deze gastvrijheid is echter geen uitzondering, want vrijwel alle Laosianen behandelen je als een koning. Ook hadden we de eer met de mooiste Laosiaanse vrouwen van het dorp te mogen dansen! We konden jammer genoeg niet gebruik maken van onze two step of Melbourne shuffle want dansen in Laos draait vooral om de handenbewegingen. Eventjes wennen, maar wel een afsluiting in stijl van onze trekking!
Na onze trekking in het rustige noorden was het contrast met het bruisende Vang vieng wel heel groot. Het begon al met de weg naar Vang vieng toe. Deze bestond uit een 20uur durende lokale busrit die om de 10 minuten stopte.
Maar ons ultieme doel in Laos was bereikt, het beruchte Tuben! Voor de mensen die niet weten wat het is: Het is met een band de rivier afdrijven onder het genot van de nodige Buckets alcohol.Wat Vang Vieng zo mooi maakt, is dat het feest hier 24 uur per dag doorgaat. Dat zie je zeker wel terug in de mensen die er rond lopen. Vele gewonden, nog meer dronken mensen en een paar Vang vieng veteranen. De meeste mensen blijven hier namelijk 3 of 4 dagen tot hun lichaam het begeeft, maar deze 'veteranen' zaten er minstens enkele weken.Omdat wij nog een jong lichaam hebben, en dus een betere conditie, hebben wij het zeker 7,8 of 9 dagen volgehouden...
Na dit gekkenhuis in Vang Vieng en enkel wat limoen partjes als vitamines gingen we naar de rustige maar gezellige Laosiaanse hoofdstad Vientiane! Hier hebben we onze dagen of de fiets doorgebracht, mooie tempels gezien, aan onze weerstand gewerkt en de nodige slaap gepakt. Weer volledig op kracht gekomen zijn we via de mooie watervallen van Pakse doorgereisd naar Don Det, een van de 4000 eilanden die in de Mekong ligt! We zijn nu zo lang op reis dat we overal bekenden gezichten tegenkomen. Zodra we de boot afstapten, zagen we al meerdere bekenden en met hun hebben we 5 heerlijke dagen op het strand en bij een kampvuur doorgebracht! Het enige trieste van deze dagen was dat een japans meisje dat al 2 dagen vermist was, dood kwam aandrijven toen wij op het strand lagen, verdronken in de Mekong..
De sfeer was na dit incident niet meer hetzelfde op het eiland en we besloten daarom iets eerder dan gepland door te reizen naar Siem Reap om daar de Angkor Wat tempels te gaan bekijken! De volgende keer vertellen we jullie daar graag meer over! Groetjes vanuit het altijd zonnige Cambodia! Geniet van het schaatsen, want dat missen wij wel hoor!